VERBONDENHEID
We waren met zijn tweeën samen
In verbondenheid gesmeed
Als ijzeren ringen vervlochten
Het smidsvuur was intens heet

We verstrengelden in pure liefde
Vloeiend staal voor nieuw leven
Vol passie.. maar ook vol strijd
Een kind was ons nog niet gegeven

De ringen werden dunner
Soms leek de hoop te verdwijnen
We gaven het niet op
Nooit lieten we ons weg kwijnen

De ringen werden dikker
Ons verbond toonde zijn kracht
Opeens vloeide er drie ringen
Was er de dochter vol van pracht

Een nieuwe verbond is ontstaan
Is in de mooiste kunst gelast
In liefde samen gesmolten
Door het leven licht bekrast

Gedicht van Marti Jansen
Geïnspireerd door kunstwerk
Van Kees Weimer